Πολλές φορές γινόμαστε δέκτες της ερώτησης από πού αντλούμε την χαρά μας ως Χριστιανοί και πως γίνεται να μην χάνουμε την χαρά μας.
Πολλές φορές γινόμαστε δέκτες της ερώτησης από πού αντλούμε την χαρά μας ως Χριστιανοί και πως γίνεται να μην χάνουμε την χαρά μας. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό θέμα, με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά. Όπως πάντα όμως, τις απαντήσεις τις βρίσκουμε μέσα από το λόγο του Θεού.
Στην Β΄ προς Κορινθίους επιστολή (κεφ. 6 εδ. 10), ο λόγος του Θεού περιγράφοντας τη ζωή των Χριστιανών, λέει ότι αυτοί είναι «ως λυπούμενοι πάντοτε όμως χαίροντες, ως πτωχοί πολλούς όμως πλουτίζοντες, ως μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες.» Τα παραπάνω κομμάτια φαίνεται σαν να βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση μεταξύ τους, φαίνεται σαν να είναι το ένα, η άρνηση του άλλου. Το κύριο νόημα είναι ότι ο Χριστιανός πρέπει να είναι πάντα χαρούμενος γιατί έχει τον Θεό μαζί του, και όταν είναι ο Θεός μαζί μας, έχουμε τα πάντα. Ακόμα και εάν έχουμε δυσκολίες, αυτός παλεύει για εμάς «Εάν ο Θεός είναι μεθ’ ημών τις θέλει είσθαι καθ ημών;» Έχουμε αυτόν που δεν πρόκειται ποτέ να μας εγκαταλείψει ούτε να μας αφήσει την δύσκολη ώρα του πειρασμού και της δοκιμασίας.
Και όταν κατορθώνουμε να περνάμε τις δύσκολες ώρες της δοκιμασίας νικητές, γεμίζουμε με χαρά. Οι καθημερινές νίκες στην ζωή του Χριστιανού τον γεμίζουν Χαρά. Καλό θα είναι όμως να μην ξεχνάμε ότι η χαρά είναι βασικό χαρακτηριστικό του καρπού του Αγίου Πνεύματος, άρα θα πρέπει να φροντίζουμε να γεμίζουμε πάντα με το Πνεύμα του Θεού.
Επίσης, έχουμε χαρά ως παιδιά του Θεού γιατί Αυτός μας αξιώνει να εργαζόμαστε γι’ αυτόν και να προσφέρουμε στα αδέλφια μας. Δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάμε την αξία της ελεημοσύνης και της προσφοράς στον συνάνθρωπό μας, ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες.
Τέλος, ο Χριστιανός έχει χαρά γιατί έχει βρει το νόημα της ζωής και έχει αιώνια ζωή. Έχει ανακαλύψει τον αιώνιο θησαυρό - που δεν είναι το να αποκτήσει λεφτά ή υλικά αγαθά - καθώς έχει βρει την θέση του στην Ουράνια βασιλεία μαζί με τον Πατέρα του.
Καταλήγοντας, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την προτροπή του Παύλου, που προέρχεται από την βαθιά πείρα του «Την χαράν σας ουδείς αφαιρεί από σας». Την χάνουμε όμως εμείς οι ίδιοι, όταν απομακρυνόμαστε από την πηγή της χαράς. Ας ζητήσουμε από Εκείνον, που ήταν του Παύλου η χαρά, να πληρώσει και την δική μας ζωή με την ίδια ευτυχία, και να λαμπρύνει και τα δικά μας πρόσωπα με την ίδια χαρά, που τον μεταμόρφωνε «από δόξης είς δόξαν, καθώς από του Πνεύματος του Κυρίου».
