«Βλέπετε και προσέχετε από της ζύμης των Φαρισαίων» (Ματθαίος ις΄ 5-12 )

Αρχικά τα λόγια αυτά του Κυρίου μας Ιησού Χριστού φαίνονται παράξενα και αντιφατικά. Μπορεί ένα παιδί του Θεού να κινδυνεύει ή να φιλοξενεί στην καρδιά του τέτοιες διδασκαλίες που από το πρώτο άκουσμά τους φαίνονται ασύμβατες με την ιδιότητα του Χριστιανού;

Για να το λέει ο Λόγος του Θεού σημαίνει ότι ο κίνδυνος είναι υπαρκτός για τον Χριστιανό. Ας δούμε όμως τα πράγματα πώς έχουν από την αρχή τους.

Η λέξη ζύμη προέρχεται από το ρήμα ζέω και σημαίνει την οργανική ουσία που προκαλεί ζύμωση σε άλλη οργανική ύλη με αποτέλεσμα είτε καλό π.χ. ψωμί, κρασί, γιαούρτι (Ματθαίος ιγ΄ 33, Λουκάς ιγ΄ 21) είτε κακό και προκαλεί σήψη της ύλης (Α’ Κορινθίους ε΄ 6-8). Στην προκειμένη περίπτωση η ζύμη των Φαρισαίων και Σαδουκαίων μολύνει τον πνευματικό άνθρωπο και τον καταστρέφει ψυχικά.

Ο Χριστιανός, που αναγεννήθηκε και απαρνήθηκε τον κόσμο και τις επιθυμίες του, κινδυνεύει λιγότερο από τον κόσμο αλλά περισσότερο από το να διαφθαρεί ο νους του εκπεσών από της απλότητος της εις τον Χριστόν (Β’ Κορινθίων ια΄ 3) Αυτόν τον κίνδυνο πρέπει να προσέξει το παιδί του Θεού στο πνευματικό του περπάτημα.

Φαρισαίος λέξη που προέρχεται από την αραμαϊκή λέξη perishim που σημαίνει «κεχωρισμένος» δηλ. αφοσιωμένος στον Θεό. Ενώ Σαδουκαίος σημαίνει άνθρωπος του Θεού που θεωρείται ότι αυτός έχει την ιερατική γραμμή από την οποία είχαν εκπέσει οι Λευϊτες.

Πράγματι είναι ωραίο να είσαι κεχωρισμένος από τον κόσμο για τον Κύριο και να έχεις την αληθινή διδασκαλία του Κυρίου, την ορθοτόμηση του Λόγου του Θεού. Αυτές όμως οι έννοιες ενέχουν έναν κίνδυνο που είναι ο εξής: Να κρατάμε επιφανειακά και υποκριτικά τα τυπικά μιας θρησκείας ή ενός δόγματος του Ευαγγελίου ενώ η καρδιά μας φιλοξενεί άλλες προθέσεις π.χ. φιλοδοξία, φανατισμό, προβολή προσωπική, φιλαργυρία κ.α.

Βεβαίως υπήρχαν και καλοί Φαρισαίοι, όπως ο Νικόδημος, ο Γαμαλιήλ, ο Σαύλος. Αυτοί όμως αποτελούσαν την μειονότητα ενώ η πλειονότητα των Φαρισαίων συμβόλιζε την υποκρισία (Λουκάς ιβ΄ 1).

Ο πραγματικός Χριστιανός που τον αναγέννησε ο Κύριος και τώρα ακολουθεί τον Κύριο και το Ευαγγέλιο πρέπει να προσέξει τα Λόγια του Χριστού που αναφέρονται όχι σε τυπικούς Χριστιανούς αλλά στον στενό κύκλο των δώδεκα. Όπως κινδύνευαν και αυτοί έτσι κινδυνεύουμε και εμείς τα αληθινά παιδιά του Θεού από αυτήν την μάστιγα που λέγεται υποκρισία.

Πρέπει λοιπόν να κοιτάμε συχνά μέσα στην καρδιά μας και να εξετάζουμε τις προθέσεις μας για ό,τι κάνουμε στην πνευματική μας ζωή. Μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας αλλ’ εν ταπεινοφροσύνη θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών (Φιλιππισίους β΄ 3) «Τώρα όμως απορρίψατε και σεις πάντα ταύτα οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ του στόματός σας. Μη ψεύδεσθε εις αλλήλους αφού απεκδύθητε τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού (Κολοσσαείς γ΄ 8-9).

Ο Χριστιανός δεν πρέπει να έχει δύο πρόσωπα και να τα αλλάζει κατά περίσταση αλλά να έχει το πρόσωπο του Χριστού και των Αγίων του Ευαγγελίου πάντοτε και μέσα και έξω από την οικογένειά του, την εκκλησία, την κοινωνία μετ’ αλλήλων. Μόνον έτσι θα μπούμε στην Βασιλεία των ουρανών.

Είναι γεγονός ότι αρκετές φορές αναγνωρίζουμε ότι φιλοξενούμε μέσα στην καρδιά μας τέτοια στοιχεία φαρισαϊσμού τα οποία όμως πρέπει να καταδικάζουμε και να ζητάμε στα γόνατα της προσευχής την Χάρη του Αγίου Πνεύματος να έρθει να μας καθαρίσει και αγιάσει και ο Κύριος το κάνει αμέσως γιατί είναι πιστός στον Λόγο Του. Αμήν.

Αν δεν έχεις Καινή Διαθήκη επικοινώνησε μαζί μας και θα σου στείλουμε μία εντελώς δωρεάν.